YOU CAN’T STOP PROGRESS
Na podstawie komiksu „Shok!” autorstwa Steve’a MacManusa i Kevina O’Neilla.
Świat po nuklearnej zagładzie. Główny bohater MO Baxter wraca ze służby wojskowej do swojej dziewczyny Jill. Po drodze odkupuje od handlarza złomem szczątki robota, znalezione przez niego za miastem, w „zakazanej strefie”. Ofiarowuje go w prezencie Jill, która jest artystką wykonującą rzeźby z żelaza. Dziewczyna nie przeczuwa zagrożenia, robot jest bowiem wojskowym prototypem M.A.R.K-13 zaprogramowanym do likwidowania ludzi. Na dodatek posiada zdolność autonaprawy i ładowania baterii z dowolnego źródła zasilania… Idealna maszyna do zabijania, z którą przyjdzie się zmierzyć głównej bohaterce filmu.
Pomimo tego, że fabuła jest dość banalna, to film ma „pojechany” klimat. Obraz świata po apokalipsie przeraża. Zewsząd przytłaczające zgliszcza, ruiny, zmutowani degeneraci i żebracy. Za miastem rozciąga się bezkresne pustkowie, czerwone od opadu radioaktywnego. Ludzie próbują normalnie funkcjonować, żyją np. ze zbierania złomu.
W tle, ironiczny prezenter radiowy co jakiś czas dorzuca wstawki typu:
„Mówi do Was Wściekły Bob! Głośno i wyraźnie! Tylko w radiu „WOJNA”. Wstawać ludziska! Mamy piękny dzień, rzućcie okiem na niebo, toż to dzieło sztuki! Natura nie znała takich kolorów i przyjacielska rada: patrzcie tylko na nie w ciemnych okularach! Promieniowanie wciąż wzrasta i podskoczy do poziomu na jakim już dawno nie było! Spece od pogody mówią, że w centrum stuknie z 10.5!.. A jeśli chodzi o dobre wiadomości?! Nie ma kurwa takich!!! Czas się wyżyć przy naszych złotych szlagierach!”
MO dopełnia klimat zgubnej cywilizacji, cytując w którymś momencie fragment Biblii:
„Widzisz te potężne budowle? Nie zostanie kamień na kamieniu. Zatrzęsie się Ziemia, tłumy będą głodować, a ich brzuchy napuchną. Oto bóle porodu… Nikt nie zostanie oszczędzony.” – z Ewangelii Św. Marka – rozdz. 13
Muzyka do filmu skomponowana przez Simona Boswella idealnie wpasowuje się w poszczególne sceny. Dark ambientowy utwór – „Hardware” teleportuje wyobraźnię na pustkowie „zakazanej strefy”, a paniczny „Mark 13” może przyprawić o lekką palpitację serca. Co jakiś czas słychać pętle dźwięków – Public Image Limited – „Order of Death” kończące poszczególne sceny. Ministry – „stigMata” – z przebłyskami psychodelicznego teledysku rozwalają temat na łopatki, kiedy to Jill wykonuje rzeźbę ze szczątków robota.
Film z każdą sceną rozkręca się – aż do szalonego „inferno”… i już trzyma do końca w mega napięciu. Polecam tylko fanom CP 😉
Produkcja: USA, Wielka Brytania
Rok premiery: 1990
Scenariusz: Michael Fallon, Richard Stanley
Reżyseria: Richard Stanley
Muzyka: Simon Boswell
Zdjęcia: Steven Chivers
W rolach głównych: Dylan McDermott (MO / Moses Baxter), Stacey Travis (Jill), John Lynch (Shades), William Hootkins (Lincoln Wineberg Jr.), Iggy Pop (Wściekły Bob), Carl McCoy (Nomad)…
