AUTOMATIC

PROGRAMMED TO DEFEND. DETERMINED TO SURVIVE.

Korporacja „RobGen” wypuszcza na rynek kolejną wersję robota humanoida, który ma służyć człowiekowi. W firmie wybucha skandal, kiedy jeden z prezesów usiłuje zgwałcić sekretarkę Norę Rochester. W jej obronie staje nowy humanoid J269, który nieumyślnie zabija napastnika. J269 chce wezwać policję, ale Prezes firmy Goddard Marx pragnie zatuszować całą sprawę. Społeczeństwo nie może się dowiedzieć, że robot może popełnić błąd i skrzywdzić człowieka. Do wieżowca zostaje wysłana grupa najemników, którzy mają „po ciuchu” zlikwidować robota i kobietę. Rozpoczyna się walka o przetrwanie.
 

 

Dobry film klasy B z zaskakującym zakończeniem. Dużo akcji, strzelania i pokazów walki z udziałem Oliviera Grunnera. Scenariusz banalny ale wydaje się mieć ukrytą głębię.

We współczesnym świecie robot to już norma. Niestety część społeczeństwa nie akceptuje tego faktu. Roboty zastępują człowieka prawie we wszystkich dziedzinach życia. Dochodzi więc do napięć społecznych.

Jakie miejsce w społeczeństwie ma zatem zająć człowiek a jakie sztuczny człowiek?
Jak będzie wyglądać przyszłość, kiedy człowiek i humanoid będą zmuszeni obok siebie koegzystować? Na te pytania próbuje odpowiedzieć „Automatic”.

W filmie osobowość J269 jest bardzo ludzka, może bardziej od człowieka. Robot wydaje się mieć uczucia, choć jest to tylko kod programu. Reaguje na drwiny o „Blaszanym Drwalu„. Zastanawia się kim jest?

Nora: Myślałam, że umierasz… albo się wyczerpujesz (…) Sprawdzałam, czy bije ci serce.
J269: Serce? Więc mam serce?
Nora: Nie wiem. Zbudowano cię na obraz człowieka. Masz organy, których nie mają ludzie. Na przykład reaktor. Szybciej zdrowiejesz. Jesteś trwalszy. Nie jesteś Blaszanym Drwalem, jeśli to cię gryzło.

Humanoid przełamuje blokadę systemu i przeciwstawia się programowi ratując bezbronną kobietę. Przeciwstawia się swojemu twórcy – człowiekowi. Może być to pierwszy krok do osiągnięcia samoświadomości, zdolności uczenia się i empatii. Przez cały film, wydaje się, że robot dorasta i staję się coraz bardziej świadomy kim jest, a nawet więcej – pragnie żyć.

Film warty polecenia.


Rok premiery: 1994 (USA)
Scenariusz: Patrick Highsmith, Susan Lambert
Reżyseria: John Murlowski
Muzyka: David Wurst, Eric Wurst
W rolach głównych: Olivier Gruner (robot J269), John Glover (Goddard Marx), Daphne Ashbrook (Nora Rochester), Jeff Kober (Major West), Dennis Lipscomb (Raymond Hammer), Stanley Kamel (Seth Barker), Sherri Paysinger (Anchorwoman), Jim Maniaci (Lead Man), Roger Nolan (Father), Michael D. Weatherred (Glenn)

Leave a Comment

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *